Ters Köşeler

Evlilik teklifiyle hayata giren bir takı. Takı sevmeyene, hele ki yüzüğü ömründe kullanmayana bile kendini usul usul alıştırıyor, alıştırmakla kalmıyor sevdiriyor. Evin dışına çıkınca parmakta yoksa boşluk hissi yaratıyor. Yüzük varken o hep elini tutuyormuş gibi hissettiriyor. Kilit nokta bu herhalde, parmakta yoksa ve dışarıdaysan, hele ki o yanında yoksa iyice yalnızlaştırıyor insanı. O yüzden hep takasın geliyor, onsuzken bile elini tutuyor gibi hissedebilmek için.

Bundan bir 9-10 ay önce, Eylül 2015'te biri bana "Yeniden" dese, aklıma hemen "Zıplamaaaaaakkkk - dooo ruuk laaaa ra" gelirdi, ama o başlamadan biten, bizim için böylesi gayet de daha hayırlı olan maceranın bile neredeyse sene-i devriyesi gelmiş. Blog'a giriverince fark ettim ne kadar uzun zamandır yazmadığımı. Aslında burasını genelde gezi/deneyim yazıları için kullandığımı düşününce, aslında ne kadar uzun zamandır bir yerlere gitmediğim yüzüme vuruldu. Bir yerler derken, gerçekten kısa da olsa bir yere kaçamadım. 22.03.2014 - 06.06.2015 "bizim" işlerimizin dönemi oldu, özellikle de 2014 yazından sonrası. Dolayısıyla dolandığım yerler ancak iş hallettiğim memleketlerden ibaret kaldı. Şimdi "yenilenmiş" evimde, ilişkimde, yaşamımda ilk günlerin keyfini sürerken hem geçen süreci kısa bir toparlamak, hem de şimdiye kadarki en güzel dinlenme tatilimi görece kısa bir gezi/deneyim yazısına vurmak için yazmaya niyetliyim. En kısa zamanda,