Ters Köşeler

6. Gün TED'le 21 Gün'e başlayalı çok olmuştu, aslında belki iki 21 gün geçti bu arada, ama sürekliliğini sağlayamadım. Biraz hayatım değiştiği, yeni hayatımın heyecanları başladığı için; biraz ülke gündeminden başımı alamadığımdan, biraz da iş yoğunluğundan belki. Bugünler güzel günler değil. Aslında son bir sene, ülkem için çok da aydınlık, güzel geçmedi - en azından bana çok tatlı gelmedi. Malum, artık ülkenin durumunu değerlendirirken bile gruplaşarak, kutuplaşarak değerlendirebiliyoruz. Çünkü olan biteni hiç görmeyen, tamamen tek kanallı gören, görse de inanmayan ya da görmezden gelenler var ve bu ikiliği durmadan körükleyen yetkililer bundan zevk alır gibi. "Olan biten" derken tek bir şey gibi anlaşılmasın; eğer çok büyük bir şeyleri atlamıyorsam aklıma gelenler Mayıs sonu - Haziran 2013 Gezi Parkı direnişi, 17 Aralık 2013 rüşvet ve yolsuzluk operasyonu, tapeler tapeler tapeler, Mart 2014 Berkin Elvan'ın ölümü, 30 Mart 2014 yerel seçimleri, Nisan - Mayıs ...

İnsan ne zaman büyür, nasıl anlar büyüdüğünü? Çoktandır düşünüyorum bunu. Başkalarına bakıp başkalaştığımı görünce mesela, ne küçük ne büyük olduğumu fark edince. Büyümeyi tanımlıyorum kendime bu sıralar. Büyümek, halk müziğine, sanat müziğini sever olmaktır bir kez. En azından katlanır olmaktır. Küçükken, ergenken, adını ne koyarsanız koyun "banal, demode, yaşlı işi, sıkıcı" gelen bu şarkılardan keyiflenmeye başlamak, kişisel repertuara daha fazlasını katmaktır. Hatta bir adım öteye gideceğim burada, rock'tan metal'den hafif el etek çekmektir. Tam "kafam kaldırmıyor" olmasa da, eskisi kadar zevk almamak ya da bu müziğin yelpazedeki yerini daraltmaktır. Anlamların kaymasıdır büyümek. Yıllardır dinleyegeldiğin şarkıların yeni dank etmesidir kafana. Bugün oldu mesela, olunca anladım ki bende eksikler varmış ve kapanmış. Mihriban dinliyordum yıllar sonra. Öyle dinlemek için dinlemek de değil ha, çalışırken fonda çalıyordu işte. "Sarı saçlarını deli gö...